released October 7, 2014

INTERVIEWS (in Dutch) :

1) Tilburgse beiaard : www.tilburgsebeiaard.nl/ik-heb-helemaal-niets-met-schlagermuziek-of-de-muziek-van-ub40/

2) JazzNu / R. van der Heijden about [B]ONE : jazznu.com/interviews/frank-crijns-brengt-na-vele-jaren-eerste-cd-uit-als-componist/


THE PRESS ABOUT [B]ONE ( in Dutch… ) :

- Review (& ratings) at rateyourmusic.com :
rateyourmusic.com/release/album/frank_crijns/_b_one/
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
“ Feest der herkenning “ ,
denk je bij de eerste tonen van het eerste nummer van '[B]one', een cd met composities van Tilburger Frank Crijns , als gitarist mede oprichter van Blast , een band die complexiteit en diep doorwrochte nummers liefhad .
De snel wisselende maatsoorten en springerige melodieen vol spitse hoeken komen onmiddellijk in de herinnering bovendrijven in dat openings nummer 'Tri-', dat weg heeft van een krachtig samengebalde kijk op Olivier Messiaens ' Quator Pour Le Fin Du Temps'. Met piccolo en basklarinet beweegt de muziek zich in uiteen gelegen regionen van het spectrum, terwijl de piano van Pauline Post danst als Stravinsky's gedoemde lenteoffer. Eenmaal voorbij die noten stroom gaan de stukken steeds andere kanten op. De drie percussionisten op 'Talas' bewerken hun trommels zodanig dat melodische lijnen net boven de slagen uit komen, terwijl aangestreken metaal daar van tijd tot tijd hoog overheen fluit. Hoewel rusteloze en abrupte koerswijzigingen het karakter blijven bepalen in de muziek van Crijns, mogen uitvoerders en luisteraars ook op adem komen in passages van serene, sprankelende kalmte. Hij laat zich zelfs een enkele keer verleiden tot swingende ritmes: in-derdaad, feest.
Renee van Peer / Gonzo (circus) , september 2015
www.gonzocircus.com/bone/

____________________________________________________________________________________________________
“ Frank Crijns neemt luisteraar mee het diepe in op [B]ONE “
Tilburger Frank Crijns ken je misschien wel als de gitarist van guerrillarocktrio Betonfraktion, die gewapend met overbeladen muziekstandaard het publiek met felle dissonante klankreeksen bestookt. Zoals al dat grillig bedrukte notenpapier op het podium wellicht al doet vermoeden, is Crijns naast uitvoerend muzikant echter ook componist. [B]ONE verenigt zeven intrigerende werken van zijn hand, die hij de afgelopen twintig jaar voor diverse musici en gelegenheden schreef.
Afgaande op het abstracte landschapsontwerp en zelfs het lettertype van de cover zou je zomaar eens kunnen veronderstellen dat de muziek op dit album een grote verwantschap heeft met Brian Eno’s befaamde Ambient-serie, maar zodra je daadwerkelijk gaat luisteren, verdwijnt die associatie alras uit het brein. Tegenover de kalmerende ambiance van Eno stelt Crijns een veelal zeer woelige, rusteloze klankwereld, die eerder herinnert aan het hedendaags gecomponeerde werk van iconen als Frank Zappa (bijvoorbeeld diens zwanenzang ‘The Yellow Shark’) en New Yorker avant-gardist John Zorn. De schrille en botsende klanken in opener ‘Tri-‘, een springerig stuk voor piano, fluit en basklarinet, geschreven in opdracht van Trio Nu, vormen wat dat betreft een uitstekend start- en waarschuwingssignaal voor wat nog komen gaat.
Een groot voordeel van de componist ten opzichte van de in bandverband werkende muzikant is dat hij niet gebonden is aan een vast instrumentarium. Zo maakt 'Talas', het tweede stuk, exclusief gebruik van allerhande percussieklanken – de titel van dit hallucinante nummer verwijst wellicht naar de diverse ritmische patronen in de Indiase klassieke muziek. Het daaropvolgende 'Prospulsion' kent dan weer een veel bredere bezetting, en doet zijn naam (en die van het uitvoerende Combustion Chamber Ensemble) eer aan door zijn drijvende, bij gelegenheid zelfs ronduit rockende karakter. Met het door klarinetten en violen beheerste 'Votum' betreden we halverwege dit album voor een ogenblik een meer ingetogen, spiritueel domein, waarin echter ook enkele sinistere spoken lijken rond te waren.
Naast ensemblestukken herbergt [B]ONE tevens een tweetal straffe exercities voor solomuzikant, 'Slug' en 'Merge' genaamd, waarin Aart Strootman en Andreas van Zoelen ruimschoots de kans krijgen de interactie van hun gitaar en bassaxofoon met respectievelijk een volumepedaal en digitale elektronica te beproeven. Beide werken omsluiten het grootst opgezette stuk van dit album, 'Vortex', een ter gelegenheid van het Bossche November Music Festival in 2003 geconcipieerde en uitgevoerde compositie, die zich misschien nog het beste laat omschrijven als een onheilspellend elektro akoestisch hoorspel zonder woorden. Geen eenvoudige kost allemaal, dat moge inmiddels wel duidelijk zijn, maar desondanks zeer zeker de moeite waard om eens tot je te nemen. In een wereld die prat gaat op diversiteit, maar die, ook op muzikaal vlak, in feite steeds meer geteisterd wordt door een verstikkend conformisme, mag het een verademing heten geconfronteerd te worden met geluiden die werkelijk buiten het normale bereik liggen – al helemaal als ze zo meesterlijk met elkaar gecombineerd worden als op dit werkstuk het geval is.
Wouter de Waal / 3 voor 12 / VPRO , juli 2015
3voor12.vpro.nl/lokaal/tilburg/nieuws/2015/juli/Frank-Crijns-neemt-luisteraar-mee-het-diepe-in.html
___________________________________________________________________________________________________

- " Extremamente bom, um clássico ro rock progressivo

O que a música contemporânea moderna tem de interessante e de conexão com o rock progressivo? O poder de quebrar e atravessar barreiras, estilos e os limites da imaginação. [B]one reúne sete composições de música contemporânea de Frank Crijns, guitarrista e compositor da banda holandesa Blast, com o subtítulo Works for Ensembles and Soloists. As composições foram escritas para as mais diversas formações, desde guitarra solo, dois grupos grandes ou para trios ou quartetos, envolvendo instrumentos de sopros, cordas e piano. Para quem conhece o som do Blast sabe o que esperar, para quem não conhece, esteja preparado para sequências rápidas, totalmente intricadas, dodecafonia, passagens atonais, e muita coisa para colocar sua mente para trabalhar. Para quem gosta de Varése, Arrigo Barnabé, Bartók e Ligeti, isso é um prato cheio. Todo o CD impressiona pela fluidez das composições, que são bem variadas em estilo, mas Propulsion e Vortex são especiais para quem gosta do estilo energético e intrincado do Blast, e foram gravadas para se ouvir com vontade, ou seja, com um bom som, pois a dinâmica da gravação é impressionante. Nem tudo é pauleira, em Tri- os climas são trabalhados e explorados com muita atenção, em uma peça muito bonita e interessante. O lado do compositor de Crijns é aqui colocado em um contexto mais amplo, ecom suas melhores qualidades. O disco é vendido em plataforma digital ou CDR feito pelo compositor em demanda específica."
Renato de moraes in Progbrasil : www.progbrasil.com.br/ExibeResenhas.php?eID=1901

____________________________________________________________________________________________________________________

“ [B]One van Frank Crijns verduiveld interessant “
Zijn grootste succes vierde hij als gitarist van de groep Blast. Maar Frank Crijns vond het nu toch tijd worden dat ook zijn verdiensten als componist van eigentijdse muziek aandacht zouden krijgen. Daartoe bracht hij de cd ‘[B]One uit, die werk bevat voor ensembles en solisten voor moderne muziek. De schijf telt zeven composities.
Het componeren voor ensembles en solisten voor moderne muziek is de ene poot van Crijns’ muzikantschap, de andere is zijn werk als uitvoerder en componist van hedendaagse gecomponeerde en geïmproviseerde muziek. Als gitarist van de impro-rockgroep Blast nam hij zeven albums op en het is dan ook deze kant van zijn muzikantschap waarvan de meesten Frank Crijns kennen. Toch zijn zijn inspanningen als componist van moderne muziek minstens zo interessant als die voor Blast.
[B]One barst van de diversiteit. Wat te denken van Votum uit 1998, dat Frank Crijns componeerde voor vier klarinetten en twee violen. Of Merge (2006) voor bassaxofoon en elektronica. Die zijn door hun afwijkende aanpak alleen al als vorm interessant, maar wie de muziek beluistert wordt getroffen door de schrijnende tegenstellingen die Frank Crijns aanbrengt en die lang nasudderen in je geest. Prospulsion schreef de componist in 2003 voor het Combustion Chamber Ensemble. Het is een werk voor viool, alt-, tenor- en baritonsaxofoon, Franse hoorn, trompet, trombone, piano, marimba, klokkenspel, slagwerk, elektrische- en basgitaar. De compositie is zwaar gelaagd. Dat is niet alleen toe te schrijven aan de grote bezetting (althans voor kamermuziek), maar zeker ook aan de problemen die de componist zichzelf oplegde en door de uitvoerenden moeten worden geklaard.
Ook opvallend is Vortex uit 2003, dat is geschreven voor het Spectra Ensemble, Blast 4-tet en live-elektronica. Het is live opgenomen, waarmee Frank Crijns ook al een risico nam omdat je daardoor met deze gestructureerde muziek niets kunt verdoezelen. Verdoezelen doet Frank Crijns ook zeker niet. Hij zoekt liever het avontuur, laat in zijn muziek zeker het maken van fouten toe. Waardoor de uitvoering er niet beter van wordt, maar ook niet slechter. Wat hij er definitief wel mee bereikt is dat al die verschillende stukken op [B]One het eindresultaat verduiveld interessant maken. En van Frank Crijns een componist die meer aandacht verdient.
RINUS VAN DER HEIJDEN / JazzNu , juni 2015
www.jazznu.com/cdrecensies/bone-van-frank-crijns-verduiveld-interessant/
__________________________________________________________________________________________________
Frank Crijns – [B]One
Frank Crijns is een veelzijdig musicus, actief als gitarist in rockband Betonfraktion en in het freejazz kwartet Blast . Maar Crijns is ook componist, getuige ook de vrij recent uitgebrachte CD met hedendaags klassieke werken, verzameld onder de titel [B]One. Het werd ook wel eens tijd, in ogenschouw nemend dat vrijwel alle composities minimaal 10 jaar oud zijn! Het laat maar weer eens zien hoe moeilijk componisten van hedendaags klassiek het hebben.
Maar goed, eerst even over de titel. In een recent interview met Rinus van der Heijden in Brabant Cultureel zegt hij zelf over de herkomst: “De titel is een grapje. Bone is Engels voor been en kern. B-1 is een open gitaarsnaar op de toonladder. Ik heb de B tussen haken gezet om een en ander weer te ontkrachten.”
De titel mag dan een grapje zijn, voor de muziek geldt dit zeker niet. Hier is absoluut geen gitarist aan het woord die denkt dat hij ook wel een compositie kan schrijven. Integendeel. Als deze CD één ding duidelijk maakt, dan is het wel dat Frank Crijns in eerste instantie een componist is en dan pas musicus. Een componist ook waarmee rekening gehouden moet worden. Naar eigen zeggen heeft Crijns inmiddels 82 werken gereed, waarvan er nu 7 op deze CD zijn uitgebracht. We hebben dus nog even te gaan!
Van de 7 werken zijn er 2 stukken voor solo instrumenten bij. ‘Slug’ is geschreven voor klassiek gitaar en volume-pedal en wordt vertolkt door gitarist Aart Strootman, inmiddels één van de belangrijkste vertolkers binnen Nederland van hedendaags klassieke gitaarmuziek. Crijns zegt over hem in het interview: “Dat is een van de redenen waarom ik dan niet meespeel. Mijn werk is moeilijk, omdat het zo abstract is. Aart kan het wel, maar ja, die heeft dan ook hoofdvak gitaar gedaan. Het is zijn toko”. Het andere solostuk ‘Merge’ is geschreven voor bassaxofoon en elektronica, opgedragen aan en gespeeld door Andreas van Zoelen. Het stuk is een boeiende dialoog te noemen, vanwege het feit dat Van Zoelen beurtelings het lage en het hoge register van zijn sax bespeelt. Het ijle geluid van de elektronica doet de rest.
In de twee werken voor relatief grote bezettingen: ‘Prospulsion’ en ‘Vortex’ valt de stijl van componeren van Crijns goed te volgen. Hij gebruikt binnen zijn stukken grote verschillen in zowel dynamiek als in tempo. Neem ‘Prospulsion’, uitgevoerd door het Combustion Chamber Ensemble. Het stuk vangt aan met de blazers die een aantal akkoorden spelen. De melodie wordt echter al snel doorsneden door een trombonesolo, waarna andere instrumenten eveneens de lijn van de blazers doorkruisen. Steeds vaker, totdat het doorkruisen op zich het patroon wordt. De liefde van Crijns voor freejazz is hier beslist mede debet aan. Die liefde voor jazz komt ook verderop in het stuk naar voren als de beat erin kruipt, met name in de blazerssectie en het slagwerk. Verderop valt dit overigens evenzo goed weer stil. Het beginpatroon wordt weer opgepakt, maar nu in een rustiger, beheerster tempo. Ook in ‘Vortex’ kiest Crijns ervoor om zijn lange melodielijnen te laten doorkruisen door korte intervallen, bijvoorbeeld door de percussie. Het maakt het stuk spannend en enerverend. Een hoogtepunt is het middengedeelte, waarin Crijns effectief gebruik maakt van stiltemomenten om de diverse instrumenten nog beter te laten uitkomen.
‘Talas’ verdient het eveneens om hier vermeld te worden. Het is een stuk voor 6 slagwerkers en wordt hier uitgevoerd door het percussie ensemble Attaca. Crijns zelf zegt bij het schijven van dit stuk vooral geïnspireerd te zijn geweest door Indiase tablamuziek. Het is een complex stuk geworden. Ritmisch, zeker, maar ook hier breekt Crijns het ritme even zo vaak weer af.
Ben Taffijn / Nieuwe Noten , april 2015
www.nieuwenoten.nl?p=866#more-866

________________________________________________________________________________________________
FRANK CRIJNS [B]one
Vonk
‘Serieuze’ componisten die uit andere sectoren, zoals rock, jazz of geïmproviseerde muziek afkomstig zijn, zijn vaak het sterkst in werken waaruit hun verleden blijkt. Dat geldt zeker ook voor Frank Crijns, die we kennen van de avant-rockformatie Blast. Van 1990 tot 1996 studeerde de gitarist compositie bij Peter Jan Wagemans aan het Rotterdams Conservatorium. Sindsdien komen er regelmatig verzoeken voor composities op zijn bordje en nu zijn er een zevental vastgelegd op cd. In slechts één stuk, ‘Vortex’, is Crijns ook als uitvoerend musicus te horen. Hij schreef de compositie voor het Spectra Ensemble, zijn eigen Blast 4tet en live-elektronica. Hier horen we zijn typische beukende staccati en dreunende klankblokken, maar wel afgewisseld met lyrische passages. Het is hoekige muziek met een stevige rocksmaak die overtuigt in z’n kracht, energie en dynamiek. ‘Prospulsion’ is op dezelfde leest geschoeid. Het Combustion Chamber Ensemble, met zijn eigenzinnige bezetting met onder meer saxofoons, gitaar en basgitaar, leent zich uitstekend voor het Blast achtige idioom. Het had ook prima gepast in het repertoire van het helaas opgeheven De Volharding. In de overige vijf composities bewandelt Crijns andere paden. Hoewel hij al te academische en stramme muziek vermijdt, zijn de stukken toch lang niet zo eigen(zinnig) als de twee genoemde composities. De vier klarinetten en twee violen van het AG Ensemble klinken in ‘Votum’ als een orgel, en het stuk klinkt ijl en etherisch. Het fascineert, maar hakt er niet zo in als de meer typische Crijns stukken. Kortom, ‘[B]one’ is als ‘debuut’ van Frank Crijns alles- zins de moeite waard, maar ik kijk uit naar nog wat meer mu- ziek die de luisteraar bij de lurven pakt.
Herman te Loo / Jazzflits , januari 2015
www.jazzflits.nl/index.html